Ο αγροτικός χώρος μπορεί να χαρακτηριστεί ως ενα δυναμικό, πολύπλοκο και πολυπαραμετρικό σύστημα. Στο πλαίσιο αυτό, η παρούσα διδακτορική διατριβή αποσκοπεί στην αξιοποίηση της συστημικής προσέγγισης του αγροτικού χώρου για τη διερεύνηση της ανάδυσης της βέλτιστης συμβουλευτικής δομής. Αξιοποιώντας το εννοιολογικό πλαίσιο των κοινωνικο-οικολογικών συστημάτων (socio-ecological systems), στο οποίο εμπεριέχεται και η προσέγγιση των γεωργικών συστημάτων (farming systems), η διατριβή αποσκοπεί, αφενός, στον προσδιορισμό των απαραίτητων παραμέτρων/μεταβλητών και δεικτών του υπό μελέτη κοινωνικο-οικολογικού συστήματος και των υποσυστημάτων του και, αφετέρου, στην αναζήτηση των μηχανισμών ενδογενούς παραγωγής και διάδοσης καινοτομίας και γενικότερα των συστημάτων παραγωγής και διάχυσης της γνώσης. Μεθοδολογικά, η έρευνα αξιοποιεί ποιοτικές και ποσοτικές προσεγγίσεις που έχουν χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό και ανάλυση των κοινωνικο-οικολογικών συστημάτων (soft and hard methodologies) και δεδομένα από όλους τους πιθανά εμπλεκόμενους (multi-actor approach) στην περιοχή μελέτης.